Julen BIGURI
San Frantzizkoko Girls taldeak bere bigarren diska plazaratu zuen irailan, Father, Son, Holy Ghost. Indie-rock femenino eta underground moduan definitzen dute haien burua, baina The Beach Boys-en, Buddy Hollyren eta Elvis Costelloren kantak datorkigu burura haienak entzutean.
Diskaren izena nahiko polemikoa izan da, izan ere, Jaungoikoaren Semeak sektari egiten dio erreferentzia, eta horrek zabaltzen dituen ideiei. AEBtako sekta hippien eta kristauen artean sortu zen 1968an, eta iraultza pazifikoaren bidez kristauen printzipioetako batzuk zabaldu nahi dituzte. Kantak, ordea, hippien sentimenduak baino ez dute, ez baitira eduki sektarioetan murgiltzen.
Girls taldeko kideak: ezkerrean Chet "JR" White baxujolea, eta eskuman Christopher Owens abeslari eta gitarrajolea.
11 abestien artean, "Vomit" eta "Honey Bunny" dira nabarmentzen direnak. Lehenengoan, amodioaren eta etsipenaren inguruko balada indiea lantzen da, 1966ko Ford Mustang bati buruzkoa, hain zuzen ere. "Honey Bunny" kantan, berriz, nesken artean jainkosa aurkitzearen bidea deskribatzen ditu, oso erritmo rockanrolreroa erabiliz; bi aldiz entzun eta zaila izango da burutik kentzea.
Zoragarria da Girls bikoteak sortu duen diska, baina ez da aurrekoa bezain azkarra; eta ez da aurrekoa bezain iraultzailea. Haien diskaren bat erosi edo jaistekotan, lehena hautatu. Bada, Album izeneko lehen diskan "Lust for Life", "Laura" eta Hellhole Ratrace" abestiek klimaxera bidali ahal zaituzte.
No hay comentarios:
Publicar un comentario